Προγράμματα Ψυχικής Υγείας

Τα γεγονότα, τις καταστάσεις, τα κίνητρα, που ποτέ δεν έχουν με λόγια ειπωθεί, αν αθροίσετε,

Τις λέξεις, αν συλλέξετε, που λάθος ερμηνεύτηκαν μα πολλαπλές ή μισές σημασίες κουβαλούσαν,

Συναισθημάτων συλλέκτες αν γίνετε, που περίγραμμα ή ουσία δεν καταδέχτηκαν να πάρουν,

Με ψέματα, άπρακτες προθέσεις και τις μισές αλήθειες, αν συμφιλιωθείτε,

Σκέψεις ανομολόγητες και όσα λησμονήθηκαν, αφού αναλογιστείτε, τις επιλογές, που δεν προτιμήθηκαν, να μαζέψετε και ακόμα την ιδιόλεκτο κάθε ανθρώπου ή τις ψευδείς αναμνήσεις, αποκωδικοποιείστε,

Και σε εκείνα στέγη δώσετε, που ο λόγος αδυνατεί να περιγράψει:

Τις σκέψεις για τη σκέψη και του λογισμού τα ανεπαίσθητα σαν γρίφους να επιλύσετε,

Αν την τυχαιότητα και τα θαύματα στην αλληλουχία ως συντελεστές δεχτείτε …

Με φρίκη ή με έκπληξη θα διαπιστώσετε πως η πλάση χωρίς τα εμπρόθετα των ανθρώπων προχωράει, ότι η πλάνη πως την πορεία μας ελέγχουμε, κάνει το σύμπαν για τον άνθρωπο μοίρα.

Ευστράτιος Παπάνης

Οι ερμηνείες, που ενώνουν τις χρονικές στιγμές, χτίζοντας της ψευδαίσθηση του εαυτού, της προσωπικής ιστορίας και της προοπτικής

Στράτος Παπάνης

Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι ο κατεξοχήν δείκτης αυταρχισμού, που συσχετίζεται με τις πραγματικές -φανερές ή συγκεκαλυμμένες- αντιλήψεις απέναντι σε κάθε άλλη ρητορική μίσους ή διακρίσεων, όσο κι αν κάποιος επιχειρεί να τις καμουφλάρει με υποκρισία, προσποίηση, κοινωνικά προσωπεία και φανατισμό.

Η στάση μας, βλέπετε, προς το καθημερινό, το δεδομένο, το ασφαλές και προς εκείνο, που αφορά όλους, είναι πάντοτε το μέγιστο κριτήριο δημοκρατικότητας, ενώ οι αλαλαγμοί υπέρ του σπάνιου και του εξεζητημένου πρέπει πάντοτε να εγείρουν υποψίες για συμφέροντα ή συμπλεγματικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας.

Όσοι προκρίνουν, επικροτούν ή διατυμπανίζουν με τη συμπεριφορά τους τα αδιαπέραστα χρονικά στεγανά, δεν πρόκειται να σεβαστούν καμιά ευάλωτη ομάδα, όσο κι αν προσποιούνται περί του αντιθέτου.

Τα παραδείγματα πάμπολλα.

Η χαμηλή απόδοση αποδίδεται πάντα στην περασμένη ηλικία, ενώ η αντίστοιχη σε νεαρούς αποδίδεται στο φόρτο εργασίας. Η κακή διάθεση και η παραξενιά είναι χαρακτηριστικό της τρίτης ηλικίας ή της εμμηνόπαυσης, ενώ αν παρουσιαστεί σε νέους, οφείλεται στο άγχος της ημέρας και στις υποχρεώσεις.

Ο παππούς μετακινείται άσκοπα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενοχλώντας όσους έχουν εργασία, κι ας έχει μοχθήσει ο ίδιος πάνω από σαράντα χρόνια.

Ο ηλικιωμένος δεν καταλαβαίνει από τεχνολογία κι ας είναι η γενιά του, που την εφηύρε και την εξέλιξε.

Η ελάχιστη ανεκτικότητα και η καταδικαστική αντίληψη απέναντι σε αυτούς, που δεν ανήκουν στην ίδια ηλικιακή ομάδα, είναι δηλωτική των ακραίων πεποιθήσεων, των προσωπικών ανασφαλειών, της αμυντικής αυτοεκτίμησης, της επιπολαιότητας, της αναλγησίας και της έπαρσης.

Ή απλώς είναι τα ιδανικά που υποκύπτουν στο συρμό, στον υλισμό και στα τεχνάσματα της βιομηχανίας: όλα προκατασκευασμένα για το ψευδο-κάλλος, τη νέοτητα και την υγεία, πρότυπα, υλικά αγαθά, απολαύσεις και επίπλαστοι στόχοι.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα τα χρόνια που παρήλθαν από τη στιγμή της γέννησης εντελώς αυθαίρετα γνωμοδοτούν για τη συμβολή του ατόμου στην παραγωγή και στην οικονομία, καθορίζουν τα ενδύματα, που πρέπει κάποιος να προτιμά, δαιμονοποιούν τη μουσική, που οφείλει να ακούει, επιβάλλουν τις παρέες και τα στέκια που αρμόζουν, πριμοδοτούν ή κολάζουν τη σεξουαλικότητα και την επιλογή ερωτικού συντρόφου, ερμηνεύουν τις πεποιθήσεις και τον προοδευτισμό, περιθωριοποιούν ή αναδεικνύουν, καταρρακώνουν ή γεραίρουν.

Η εμπειρία και η κρίση δεν είναι αγαθά που πρέπει να μεταλαμπαδευτούν, αφού όλα είναι τυποποιημένα, ομογενοποιημένα και προαποφασισμένα.

Άνθρωποι, ήθη, συνήθειες, συναισθήματα γρήγορα πρέπει να βγαίνουν εκτός μόδας, ώστε να ανακυκλώνονται και να ξαναπουλιούνται ως δήθεν καινοτόμα στοιχεία.

Διδάξαμε τη νέα γενιά να αναζητά την ταυτότητα της αποκλειστικά στην άρνηση της προηγούμενης.

Προς πείσμα του καταναλωτισμού παραμείνετε πάντα επίκαιροι με τις επιλογές και το πείσμα σας.

φωτό από https://www.catisart.gr/thymata-toy-ilikiakoy-ratsismoy/

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι, που ήθελε στο τέλος, να ζουν οι ήρωες του καλύτερα από εκείνους, που το διαβάζουν.

-Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, είπε ο αφηγητής.
Να, δες εμένα. Φαίνομαι να σκαρώνω σαν αοιδός τους μύθους και να διαπλάθω τους ήρωες, να προνοώ για το τέλος, έτσι ώστε, όσοι ακούν το παραμύθι να νομίζουν πως ζουν καλύτερα, όμως και γω ακόμα ο δημιουργός σου κλυδωνίζομαι από την απορία αν είμαι πιο αληθινός από σένα.

-Αθροίζω τις στιγμές μου, μα δε συμπληρώνεται η ζωή μου

-Αναμετρώ όσα θυμάμαι και δεν γράφεται η ιστορία μου.

-Στοιχίζω συναισθήματα, κίνητρα και πράξεις, όμως κάτι λείπει για να περικλείσει την ύπαρξη μου.

-Να συλλέξω, πασχίζω, τα κομμάτια, που με απαρτίζουν, ενώ όλα διαφεύγουν, απωθούνται, διαλύονται

-Στη γραμμή, αγαπημένα και πολύτιμα, τα πρόσωπα, που με καθόριζαν, εντούτοις ξεχασμένες οι σχέσεις και η πλοκή, που τα συνέδεε.

Τα λόγια τους διαθήκες και άγια δισκοπότηρα, αλλά λησμονημένες οι λέξεις και οι παλμοί, που τα κληροδότησαν.

Τι φρίκη!!

Ένα σύμπαν διήγηση, υπαρκτό στο νου μόνο των ανθρώπων, που το οραματίστηκαν.

Και μέσα του εγώ

Ένα σύμπαν παραμύθι, που συνέχεται από τους νόμους, που δήθεν το περιέγραψαν.

Ένα σύμπαν ραψωδία και δονούμενες χορδές, ανάλογα με τις ερμηνείες και τις θεωρίες μας.

Αλλά στην πραγματικότητα αδιάφορο, αποκλίνον
διαστελλόμενο μέχρι την εξαφάνιση.

Ολόγραμμα, άθυρμα, φάντασμα, οπτασία διαστάσεις ανείπωτες και πιθανότητες άπειρες.

Παγερό σκοτάδι, που ο θάνατος, το τέλος του πλανήτη, των άστρων, των γαλαξιών, του χρόνου, αδιάφορος προς την τελική του μοίρα είναι και κατάληξη.

Και μέσα στην Ανυπαρξία του εμείς.

Κάτι λείπει σε όλο αυτό, που να δίνει το νόημα, να ενώνει τα μέρη, να υπερβαίνει το δημιούργημα, να γράφει το τέλος και την αρχή, έτσι που τα πάντα μέσα και έξω να είναι ζωντανά.

• Γράψε τότε ένα παραμύθι για το Θεό, είπε το παραμύθι. Το Θεό που όλα τα συνέχει.
• Πώς θα το κάνω αυτό;
• Μα είναι εύκολο: Οι ιστορίες των δισεκατομμυρίων ανθρώπων που πέρασαν από τη γη και των πλασμάτων είναι η ιστορία του ίδιου του Θεού

ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ Π. ΠΑΠΑΝΗΣ

Φωτογραφία: Παναγιώτης Παπάνης

Καθώς εξελίσσεσαι, οι πιο ένθερμοι χειροκροτητές είναι τα πιράνχας, που στην πρώτη πτώση θα σε κατασπαράξουν για το θράσος σου να ανεβείς ψηλότερα και μόνιμοι ακόλουθοι τα παράσιτα, που θα καρπωθούν τα πρόσφορα της δικής σου διακινδύνευσης.

Στην πορεία προς την κορυφή θα γλιστράς στη γλίτσα των κολάκων, θα παραπαίεις στην κριτική των αχρήστων και θα μπερδεύεσαι στις μομφές των υποκριτών, ενώ θα σε συντροφεύει η εκκωφαντική σιωπή και η αχαριστία ,όσων θα επωφεληθούν περισσότερο από τα έργα σου.

Οι ελάχιστοι, που θα χαρούν στα βάθρα σου και θα γίνουν αναχώματα στη φθίση, είναι τα πρόσωπα, για τα οποία άξιζε να τα ζήσεις όλα αυτά.

Στράτος Παπάνης

φωτό από https://morepositiveoutcomes.com/

Με πόση προθυμία των ασίγαστων παθών τις ηδονές, τις μάχες και την έξαψη θα αντάλλασσα για το χαμένο, ήσυχο χαμόγελο εκείνης, που δίχως τιμήματα την αζήτητη ευτυχία μού προσέφερε.

Με πόση μετάνοια θα την αναζητούσα κι ας έκρυβε τη δοτικότητα της σε περιτύλιγμα, που ποτέ δεν κατάλαβα τον άδολο έρωτα πως ανέβλυζε.

Στράτος Παπάνης

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Αφιερωμένο στη φίλη μου Βένη Παπαδημητρίου

Οι εποχές είναι δύσκολες για όσους εργαζομένους άνω των 45 ετών αποφασίζουν είτε από ανάγκη είτε από ενσυνείδητη αλλαγή πλεύσης να αναζητήσουν εργασία. Με 17,8% επίσημο καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας στις ηλικίες αυτές, κι ενώ, ως μεσήλικες, θα έπρεπε να απολαμβάνουν τους καρπούς των πολύχρονων προσπαθειών τους, πολλοί είναι αναγκασμένοι να αναθεωρήσουν τις σταθερές της ζωής τους και να επωμιστούν τις ενοχές ή τις ανασφάλειες μιας οδυνηρής και ψυχοφθόρου κατάστασης.

Και έχει αποδειχθεί πως η μεταβολή της επαγγελματικής και οικονομικής τους ευρωστίας επί τα χείρω, σχεδόν νομοτελειακά, οδηγεί σε διασάλευση της οικογενειακής ηρεμίας. Μα αν τελικά κάποιος καταφέρει να διαχειριστεί την ανατροπή, πολύ δύσκολα θα αντέξει την κριτική του 28χρονου HR executive με μνήμες κολεγίων και μεταπτυχιακών στην Γηραιά Αλβιώνα, που θα καταδικάζει:

΄Δεν έχετε κάνει update (αντί επικαιροποιήσει) τα προσόντα σας’. ‘ Είστε ψηφιακά αναλφάβητος’… Υπομονή. Ένα από τα βασικότερα λάθη των μεγαλυτέρων, που επανέρχονται στον αγώνα για εξεύρεση εργασίας και προσωπικής ταυτότητας είναι η διάθεση για συμβουλές: Μπορώ να διδάξω την επιχείρηση και τους νέους υπαλλήλους μέσα από την εμπειρία μου..

Η εμπειρία όμως δε διδάσκεται.. Βιώνεται.. Και καθώς ο εργασιακός μεσαίωνας εδραιώνει τα σκοτάδια του και οι αμοιβές έχουν πάρει την κατιούσα, οι απαιτήσεις των προηγουμένων δεκαετιών και τα ελάχιστα των συλλογικών κεκτημένων πλέον φαντάζουν πολυτέλεια και casus belli για το επάρατο ΔΝΤ.

Εάν δεν έχετε κάποια στρατηγική για πρόκληση επανάστασης από τα αγανακτισμένα λαϊκά στρώματα, μη μεμψιμοιρείτε: Κατά πάσα πιθανότητα θα σιωπήσετε για τη μείωση των μισθών και θα δεχθείτε τον υποβιβασμό σε κατώτερες θέσεις στην ιεραρχία, πέρα από όσα είχατε συνηθίσει στις προηγούμενες ένδοξες στιγμές της καριέρας σας. Τότε που αλληλέγγυοι οι συνδικαλιστές, πριν υπουργοποιηθούν, φρόντιζαν να κηρύττουν απεργίες για τα δίκαια του εργάτη. Αναλογιστείτε πόσο δύσκολο ήταν στα είκοσι σας χρόνια να συνεργαστείτε με κάποιον στριφνό και ανελαστικό πενηντάρη.

Πόσο μάλλον τώρα, που οι νεαρότεροι αποτελούν φθηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις, όπως εσείς, ώστε να θέτουν εν αμφιβόλω την αφοσίωσή τους στην εταιρεία, γεννήθηκαν μέσα στο διαδίκτυο και στα social media, μπορούν άνετα να υπομείνουν επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότητα, ανέχονται τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.. Εν ολίγοις οι νέοι είναι εύκαμπτοι, χωρίς συλλογική συνείδηση και μακροχρόνια στρατηγική, δίχως επιτακτικά αιτήματα για μονιμότητα και ασφάλεια, ανοιχτοί στο να ενστερνιστούν τη φιλοσοφία της επιχείρησης, παρά να τη διαμορφώσουν, ιδανικοί για εκμετάλλευση από τους στυγνούς καπιταλιστές και τους ιερείς του χρήματος. Εξάλλου, έχουν όλο το χρόνο, για να τα αλλάξουν όλα ετούτα.

Και να ήταν μόνο αυτά.. Στην Ελλάδα ο ηλικιακός ρατσισμός ανθεί πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ονειροπόληση ακραίων κομμάτων για διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες. Κάθε ηλικιακή κατηγορία έχει τα δικά της γκέτο και αγκυλώσεις στον πολιτισμό, τις νόρμες, τη διασκέδαση, τη γλώσσα, τις αξίες και απαξίες. Η διαγενεακή επικοινωνία χωλαίνει.

Εάν ο εργαζόμενος των 45+ δεν μπορέσει να θυμηθεί, αν χάσει προσωρινά την ικανότητα εστίασης και προσοχής, αν κουραστεί, όλοι θα μεμφθούν το άχθος των χρόνων, που τον βαραίνουν και τον καθιστούν λιγότερο παραγωγικό. Αν όμως σε παρόμοια ατοπήματα υποπέσει ο νεαρός, απλώς θα πουν ότι αγχώθηκε.. Καχυποψία, λοιπόν, για τη σωματική ρώμη, που φθίνει, αμφιβολία για την ικανότητα μιας νέας αρχής, υποψίες πως ο εργαζόμενος 45+ ψάχνει μια ευκαιριακή απασχόληση μέχρι τη σύνταξη, μη σκοπεύοντας να επενδύσει σοβαρά στη νέα θέση..

Να τι να προσέξετε, όσοι θα βγείτε ξανά στο επίπονο ταξίδι της επαγγελματικής επανένταξης, γνωρίζοντας πως οι καιροί δεν θα σας χαριστούν..

-Ακολουθήστε τις δεξιότητές σας και όχι τα όνειρά σας. Εδώ πια που φτάσατε ξέρετε πως τερτίπια του νου οι ονειροπολήσεις και η σκληρή δουλειά, η στρατηγική, η λεπτομέρεια, ο ρεαλισμός, η επικοινωνία με συναδέλφους είναι τα στοιχεία εκείνα, που καθιστούν ελκυστικό ένα εργασιακό περιβάλλον. Η πείρα, αν μη τι άλλο, αποστρέφεται τις πλάνες. Αφήστε τους νεότερους να ματαιώνονται από αυτές..

-Αξιοποιήστε την εμπειρία σας, χωρίς να την διατυμπανίζετε. Οι συνθήκες αλλάζουν ταχύτατα και οι τρόποι σας, που κάποτε ήταν λειτουργικοί, σήμερα ίσως οδηγούν σε λανθασμένες τακτικές. Ανοίξτε το μυαλό σε νέα ερεθίσματα, αλλά προσπαθήστε να τα συνδέσετε και γνωστικά και συναισθηματικά με τον πλούτο των γνώσεων, που ήδη κατέχετε.

-Τονίστε στο βιογραφικό σας τη διάθεση να συμφιλιώσετε το παλιό με το καινοτόμο και απομακρύνετε από αυτό όλα τα άσχετα με τη θέση που επιδιώκετε. Στο κάτω κάτω ένα φλύαρο, πολυσέλιδο απάνθισμα των επιτευγμάτων σας θα τρομάξει τον ανταγωνιστικό νεαρό, που ενδεχομένως να το εξετάσει.

-Επιμεληθείτε τη φυσική σας κατάσταση, για να αποφύγετε τις στερεοτυπίες των νέων απέναντί σας. Κανείς δεν επιθυμεί να δείχνει γεροντότερος από όσο είναι. Κατά πάσα πιθανότητα μέσω της σοφίας και της αποκτηθείσας τεχνικής, μπορείτε να κάνετε πολλά περισσότερα καλύτερα και γρηγορότερα από αυτούς. Μην τους προκαλείτε όμως σε πεδία, που δεν αντέχετε πλέον. Να θυμάστε ότι ένας νεανίζων μεσήλικας, συνήθως αποτελεί καρικατούρα, εάν τις καθηλώσεις προηγουμένων σταδίων επιχειρήσει να εκτονώσει ετεροχρονισμένα. Η γνώση και παραδοχή των ορίων είναι η μεγαλύτερη αρετή..

-Το σύστημα σας αδίκησε, σας προκάλεσε, ανέκοψε την ανοδική πορεία, διασάλευσε την οικογενειακή αρμονία, ανέτρεψε τα σχέδια, διακύβευσε τα πρότυπα για τα παιδιά σας. Μην αφήσετε την πικρία να γίνει αντικοινωνικότητα, μαρασμός, νοσταλγία, παραίτηση, κατάθλιψη, εκδίκηση. Η ζωή δεν χρωστά σε κανέναν. Αλλά συνηθίζει, με πρόσχημα τη συγκυρία, να δίνει δεύτερες ευκαιρίες στους αποφασισμένους.

-Αναζητήστε συναισθηματική λύτρωση στα οικογενειακά και φιλικά σας δίκτυα. Μην απομονωθείτε. Όσοι παραμείνουν δίπλα σας, τώρα που δοκιμάζεσθε, θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς πυλώνες τις ζωής σας. Είναι η ώρα της αποτίμησης και του ξεκαθαρίσματος.

-Αποβάλλετε από το περιβάλλον σας όλους όσους απλώς θρηνούν, χωρίς να δραστηριοποιούνται, που κατακρίνουν, δίχως να αντιπροτείνουν, πετάξτε τους επαγγελματίες των επιδομάτων ανεργίας και απομακρυνθείτε από τους πελάτες των γραφείων του ΟΑΕΔ. Αν όλοι επιμένουν να σας εντάσσουν και να σας χαρακτηρίζουν ευάλωτη ομάδα, εσείς διαφοροποιηθείτε από αυτόν τον κοινωνικό ευτελισμό. Η διαφορετικότητά σας είναι εκείνο το στοιχείο, που θα σας εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή εργασία. Και στο βιογραφικό σας τις ιδιαιτερότητες και τις αποκλίσεις των δυνατοτήτων σας από το μέσο εργαζόμενο να αναφέρετε.

-Επανασυνδεθείτε με άτομα που γνωρίζατε από προηγούμενα εργασιακά σας πλαίσια και παλιούς συνοδοιπόρους στην επαγγελματική κονίστρα. Εξηγήστε τους την ατυχία σας, λόγω της γενικευμένης κρίσης, και ζητήστε τους να γίνουν πολλαπλασιαστές των αναζητήσεών σας. Η προσωπική σύσταση αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους αποκατάστασης, όσο η εμπιστοσύνη αποτελεί έναν από τα βασικότερα κριτήρια πρόσληψης.

-Όση ασφάλεια κι αν προσφέρει το τετριμμένο, η ηδονή εμφωλεύει πάντα στο ριψοκίνδυνο και το άγνωρο. Μη διστάσετε να εκπαιδευθείτε από την αρχή σε ένα εντελώς νέο γνωστικό αντικείμενο. Τα περισσότερα Πανεπιστήμια προσφέρουν, ακόμα και μέσω κινητών, μαθήματα. Είναι οι υλοποιήσιμες και εξαργυρώσιμες γνώσεις που μετρούν, παρά η συλλογή πτυχίων χωρίς αντίκρισμα και άσχετων σεμιναρίων.

-Το κράτος υποχωρεί από παντού. Ο κίνδυνος των πολυεθνικών και των εργασιακών συνθηκών υποδούλωσης ελλοχεύει Καιρός να ενώσετε τις δυνάμεις σας πολλοί άνεργοι μαζί και να το υποκαταστήσετε σε νευραλγικούς τομείς, που έχουν μόνιμες ανάγκες, βάζοντας ως κριτήριο τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, το περιβάλλον. Κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία συνεργαστείτε για να ιδρύσετε τη δική σας δομή πρόνοιας με επίκεντρο τον άνθρωπο.

-Μην αναλώνεστε σε δίμηνα, τρίμηνα, πεντάμηνα. Μην παρακαλάτε πολιτικούς, συνδικαλιστές, εργατοπατέρες. Οι φελλοί που επέπλεαν, σταδιακά βουλιάζουν. Το βασικότερο προσόν, για να βρεις δουλειά είναι να διατηρείς την ελπίδα, την εγρήγορση.

-Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με κοινωνικές δράσεις και στρατηγικές αλληλεγγύης. Πάρτε εσείς την πρωτοβουλία γι’ αυτές. Εκεί θα γνωρίσετε ανθρώπους κλειδιά για το μέλλον σας, που θα δουν τις οργανωτικές σας ικανότητες και κυρίως θα αισθανθείτε χρήσιμοι.

-Κατασκευάστε καταλόγους διαδικτυακών ιστοτόπων εύρεσης εργασίας και φροντίστε να ενημερώνεστε τακτικά. Στείλτε αθρόα το βιογραφικό και τη συνοδευτική επιστολή σας. Ζητήστε συστατικές και πείτε σε όλους ότι είστε διαθέσιμοι για εργασία.

-Βελτιώστε τα ελληνικά και τις ξένες γλώσσες σας. Κανείς δεν προσλαμβάνει ανορθόγραφους.

-Κατά τη διάρκεια της ανεργίας μειώστε τα έξοδά σας, αλλά μην χάσετε την ποιότητα της ζωής και την υγεία σας, η οποία δεν προσμετράται με καταναλωτικά αγαθά.

-Προπαρασκευαστείτε για επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότητα. Αδράξτε κάθε ευκαιρία, όπου αυτή εμφανίζεται.

-Η αξία σου, που απορρέει από το γεγονός ότι είσαι άνθρωπος, δεν αμφισβητείται από το πρόσκαιρο της ανεργίας σου. Αναγνώρισέ την, πρώτος εσύ στον εαυτό σου.

-Απόφυγε κάθε σκέψη για παρανομία και εύκολο κέρδος. Κανείς δε χαρίζει χρήματα εύκολα.

-Προετοιμαστείτε για νέες αρχές, ακόμα κι αν είναι από το μηδέν και μην πενθείτε για όσα χάσατε.

-Εκπαιδευθείτε σε νέες δεξιότητες και επεκτείνετε ταλέντα που μέχρι τώρα δεν υποψιαζόσαστε ή αγνοούσατε. Αναπτύξτε τα κοινωνικά δίκτυα γεφύρωσης, εκείνα που θα σας διασυνδέσουν με όλες τις κοινωνικές ομάδες κι όχι μόνο με όσους σας μοιάζουν.

-Εξασκηθείτε στη διεκδικητικότητα, την κοινωνικότητα, τον αυτοσεβασμό. Δείξτε σε όλους ότι κατέχετε ιδιότητες, που σπάνια θα βρουν σε κάποιον άλλο.

-Μην απογοητεύεστε εάν κανείς δεν απαντά στα βιογραφικά που στέλνετε. Ακόμα και πριν την κρίση η αναλογία ήταν 100 αιτήσεις για 1 συνέντευξη. Εξακολουθείτε να δοκιμάζετε, ακόμα κι αν διαθέτετε απασχόληση, ανανεώνοντας διαρκώς τις γνώσεις σας.

-Δύσκολα ένας εργοδότης μπορεί να αντισταθεί στο πάθος σας, την παιδεία και την αυτο-οργάνωση. Μην μέμφεστε τους προηγούμενους προϊσταμένους σας, αλλά μάθετε τα πάντα για τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, στους οποίους θα κάνετε αίτηση.

φωτό από dianeosis.org

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Τα πιο απεγνωσμένα σαγαπώ μάς καταδιώκουν, όταν δεν μπορούν πια να ειπωθούν.

Και επαίσχυντα εκείνα, που λησμόνησαν να θυσιάσουν στην πράξη, όταν εκστομίστηκαν.

Εκκωφαντικά από ματαιοδοξία, υποτονικά από συνήθεια, βεβαρυμένα από ενοχή, αν φτάσουν στα χείλη, μιαίνουν την ευτυχία και σκιάζουν την προοπτική.

Στα νερά της Στυγός βαπτισμένα, όμως, και ιδανικά αυτά, που στην απελπισία πάνω ή στην αποδοχή του τέλους, σα ληρωδία διαμελίσουν την αδιαφορία.

Πότε εξεγέρθηκαν για τελευταία φορά οι αισθήσεις σας, όταν συνειδητοποίησατε πως δεν γνωρίζετε πραγματικά, όσους η απουσία τους κάποτε θα στιγματίσει τη μοναξιά σας.

Σε ποιες στιγμές ανεξέλεγκτες και επιδερμικές διακυβεύσατε το ακριβό και το πολύτιμο

Με τι κίβδηλα νομίσματα εξαργυρώσατε την περιουσία της ανθρωπότητας.

Πόσοι εμπνευστήκατε από τις ονειροπολήσεις της κόρης σας και σιγοτραγουδήσατε τα τραγούδια, που της αρέσουν.

Πόσοι συμμεριστήκατε τους στοχασμούς της μητέρας σας, όταν αποκαμωμένη προσποιείτο πως ξεκουράζεται στον καναπέ.

Πόσοι είστε ικανοί να κάνετε φυλαχτό τις προσδοκίες και τους αναστεναγμούς της αγαπημένης σας.

Πόσοι κάθημερινά κάνετε σπονδές στη μέθεξη, στη λεπτομέρεια, στο ψηφιδωτό της ύπαρξης.

Πόσοι μπορείτε να ζωγραφίσετε την εξέλιξη των αγαπημένων σας, πριν η φθορά τους εκπλήξει τις απαντοχές σας.

Πόσοι έχετε το θάρρος να φωνάξετε πως ξεχωρίσατε το σημαντικό από το επουσιώδες, την προτεραιότητα από την έξη, το αληθινό από την αυταπάτη.

Πόσους θα βρει προπαρασκευασμένους ο χρόνος και ο θάνατος, επειδή θα έχουν πραγματοποίησει το προσκύνημα στην αγάπη.

Και πόσοι από σας δε θα επαιτήσετε μια μεταμέλεια, που θα αγνοηθεί, σαν θρήνος πάνω σε μνημείο κενό.

Ευστράτιος Παπάνης

Μια φορά κι έναν καιρό δυο νέοι είχαν καθίσει να ξεκουραστούν στα απόμερα των δικών τους κόσμων. Εκείνος βαρέθηκε το κόκκινο της ζωής του κι εκείνη έχανε την υπομονή της με το αμείλικτο μπλε, που όριζε τα συναισθήματα της.

Στο σημείο, που εφάπτονταν τα σύμπαντα τους, ένα λαμπερό μωβ έβαφε τον ορίζοντα και τους πόθους τους. Εδώ θα ζήσουμε για πάντα μαζί.

-Τι υπέροχο, αυτοκρατορικό χρώμα ψιθύρισε. Πόσο πιο υποβλητικό το βιολετί και με τι τρόπους μου θυμίζει το πορφυρό του κόσμου μου, που έχω συνηθίσει, είπε εκείνος.

– Με εξεγείρει αυτός ο τόπος, θαύμασε κι εκείνη. Τι απαλό το μενεξεδί και πώς με εκσφενδονίζει πίσω στο μπλε των αναμνήσεων και των αγαπημένων μου. Εδώ θα ζήσουμε μαζί. Εδώ, που οι λογισμοί και τα καρδιοχτύπια ενώνονται στο ιώδες της οικουμένης. Όμως ο χρόνος γκρίζαρε την αγάπη τους και η συνήθεια καταπόντισε τις αισθήσεις και τις ανοχές τους.

-Δεν είναι μωβ, είπε εκείνος, δες πώς το ερυθρό υπερτερεί και το κυανό ενσωματώνει.

Έπρεπε να το είχα καταλάβει: Μόνο τα κόκκινα σου στοιχεία μπορώ να ανεχτώ, εκείνα, μέσα στα οποία είχα βυθιστεί στην παιδική μου ηλικία.

-Βαρέθηκα το μωβ, συμπλήρωσε κι εκείνη. Μου θυμίζει το μπλε, που τόσο με καταπίεζε, από τα παιδικά μου χρόνια. Ουράνια τόξα οι τόποι μου, όχι μονόχρωμες εμμονές σε μία απόχρωση.

Κι έτσι χωρίστηκαν. Και από τους καιρούς εκείνους οι έρωτες, που με δανεικά χρώματα εκστασιάζονται, χωρίς να γεννήσουν το δικό τους, καταδικασμένοι είναι να πεθαίνουν μέσα σε ασπρόμαυρες ειμαρμένες.

φωτό από https://www.balmoral.school.nz/home/red-blue-with-drops/

Δυστυχώς μπορεί η κοινωνία να μην περιχαρακώνει με πρόδηλους τρόπους την ευτυχία, καθορίζει όμως τους ορισμούς και τους προσδιορισμούς της και επομένως οριοθετεί τον αγώνα των ανθρώπων για την απόκτηση της.

Στράτος Παπάνης
Οι αξίες, οι ανάγκες, οι ιδεολογίες, οι φιλοσοφίες, καθώς και τα πολιτικά, οικονομικά ή θρησκευτικά συστήματα επιβάλλουν τρόπους συμπεριφοράς και κανόνες, στους οποίους τα μέλη μιας κοινωνίας πρέπει να προσαρμόζονται, λειαίνοντας την ακατέργαστη αρχικά προσωπικότητα τους, έτσι ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη αποδοχή.Η αλληλεπίδραση αυτή χρωματίζεται με τις αποχρώσεις της ιστορικής συγκυρίας και του πολιτισμικού περίγυρου.
Οι παραπάνω παράγοντες διαμορφώνουν νομοτελειακές ηθικές, δεοντολογίες, πρότυπα, παραδείγματα και εγείρουν αιτήματα συμμόρφωσης ή κοινωνικοποίησης, που αλλοτριώνουν εν πολλοίς την ελευθερία του ατόμου και τις επιλογές του για ποιότητα ζωής, για ικανοποίηση και προσωπική ανάπτυξη.
Δυστυχώς μπορεί η κοινωνία να μην περιχαρακώνει με πρόδηλους τρόπους την ευτυχία, καθορίζει όμως τους ορισμούς και τους προσδιορισμούς της και επομένως οριοθετεί τον αγώνα των ανθρώπων για την απόκτηση της.
Η πορεία για την αρμονία είναι η εξισορρόπηση των επιβεβλημένων εξωτερικών συμβιβασμών, των βιολογικών προδιαθέσεων και της έξαψης της φαντασίας, όταν προβάλει τον ιδανικό εαυτό.
Μια προσεκτικότερη ματιά αποκαλύπτει αυτό που όλοι, είτε μέσω της εμπειρίας είτε μέσω συστηματικής μελέτης, κάποτε κατανοούν: Η κοινωνία, παρότι απόλυτα αναγκαία για την επιβίωση, την ασφάλεια και το λειτουργικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο κάθε δράση συντελείται, είναι υπεύθυνη και για κάθε δυστυχία, επειδή η αναγωγή από το ατομικό στο συλλογικό συνεπάγεται την απώλεια του συναισθήματος και του ανθρωπισμού ή και την αποποίηση της ευθύνης μέσω της αφαίρεσης και του συμβολισμού.
Μοιάζει σαν οι θεσμοί να αποστασιοποιούνται από τα ανθρώπινα μέτρα και να εξελίσσονται ή να οργανώνονται αυτόνομα και ανεξάρτητα από τις ανάγκες των μελών μιας κοινότητας.
Η ευκαμψία των θεσμικών συστημάτων να αντικατοπτρίζουν άμεσα, καθυστερημένα ή ελάχιστα τις θελήσεις των πολιτών, είναι δείκτης δημοκρατικότητας, αυταρχισμού ή αποδόμησης. Και η ικανότητα του ατόμου να ελίσσεται ανάμεσα στο κοινωνικά επιθυμητό και στην προσωπική ανέλιξη είναι κριτήριο της ψυχικής του υγείας.
Η κοινωνία με τα μαιανδρικά επίπεδα της εύκολα μετατρέπονται σε έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, που πείθουν, με καταναγκασμούς και πολυπλοκότητα, για την εικονική πραγματικότητα, και επιβάλλουν να την αποδεχτούμε ως τη μόνη αληθινή.
Όμως, αν σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή τα κοινωνικά θέσφατα φαντάζουν κραταιά και παντοδύναμα, μέσα τους φέρουν την καταδίκη της θνητότητας και του μαρασμού, επειδή οι ανθρώπινες ανάγκες και η φύση έχουν τους δικούς τους τρόπους να επιβάλλονται και οι τρόποι έκφρασης τους διαφοροποιούνται με το χρόνο.Η καταξίωση κάθε επόμενης γενιάς στηρίζεται στη δυνατότητα της να προσαρμόζεται, να μεταλλάσσεται και να απαξιώνει μια πλειάδα αξιών και δεδομένων της προηγούμενης, έτσι ώστε να διασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της κάλυψης των επιθυμιών, την ιστορική της ταυτότητα, την προοπτική της στο μέλλον.
Από τις προηγούμενες γενιές επιλέγονται, για να διατηρηθούν ή να εξιδανικευτούν, μόνο τα αδιαμφισβήτητα και αποτελεσματικά στοιχεία ή εκείνα, που αποτελούν μέρος της παράδοσης, της λογοτεχνίας, της ιστορίας και των μύθων. 
Η εξέλιξη, που εγγυάται την επιβίωση, προϋποθέτει το θάνατο των προγενέστερων, ακόμα κι αν είναι νοσταλγικός ή γοερός, επειδή τρέφεται και αναζωπυρώνεται από τα απομεινάρια των στοιχείων, που απαλείφτηκαν.
Από την διαδοχή αυτή των γενεών τα μεν κλασικά στοιχεία αναδεικνύονται ως κληρονομιά, τα υπόλοιπα είτε χάνονται στην αχλή των αιώνων είτε αντιμετωπίζονται με τα κριτήρια μιας επόμενης εποχής, που σπάνια έχει τη διάθεση να σταθεί επιεικώς απέναντι τους και να τους χαριστεί.
Αν παραδεχτούμε ότι κάθε αξία, αριστεία, ίνδαλμα, σκοπός και στόχος μιας ιστορικής περιόδου πέφτει βορά στο βωμό της εξέλιξης και της φθίσης, το ίδιο συμβαίνει αναγκαστικά και με τις προσπάθειες των ανθρώπων να τις κατακτήσουν, κατανοώντας πως αγωνίζονται σε μεγάλο βαθμό για το προσωρινό και το εφήμερο. Πραγματικά χρειάζεται ο μόχθος μιας ολόκληρης γενιάς, για να συναθροιστεί ο ελάχιστος και πολύτιμος σπόρος για την επόμενη, είτε αυτός αφορά στο επιστημονικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, οικονομικό πεδίο.
Τα βασικά συστατικά της επιτυχημένης πορείας του ατόμου, εκείνα δηλαδή που θα μεταλαμπαδευτούν ως παρακαταθήκη για την ανθρώπινη ολοκλήρωση, δεν μπορεί να είναι κοντόφθαλμα, τοπικά και καθορισμένα από πεπερασμένες κουλτούρες, αλλά πρέπει να εμφορούνται από διαχρονικότητα, συγκρητισμό, ευελιξία, κριτική αντίληψη και διαπολιτισμικό χαρακτήρα. Και σίγουρα δεν μπορεί να καθορίζονται από επιφανειακές νοηματοδοτήσεις του άριστου, αν αυτές δεν περιλαμβάνουν στην επίτευξη του τους αποδέκτες, που είναι πάντα οι συνάνθρωποι και η κοινωνία.
Υπό την έννοια αυτή στόχοι, ιδανικά και στάσεις ζωής, όπως η επαγγελματική επιτυχία, ο πλουτισμός, η ευμάρεια, η αναγνώριση, η δημοφιλία, η εξουσία, η εξωτερική εμφάνιση, οι μόδες και οι συρμοί, η ακατάπαυστη εργασιομανία, η τελειοθηρία, η συμμόρφωση και ο κονφορμισμός, η τυπολατρεία, η εμμονική έμφαση σε ιδεολογίες ή ιδεοληψίες, ο φανατισμός και η προσήλωση σε πολιτικά μορφώματα, η προσκόλληση στην ατομικότητα, στην υποκριτική υιοθέτηση στάσεων, ο ίμερος του φαίνεσθαι, ο ηδονισμός και τόσες άλλες κοινωνικές επιταγές και υποδείγματα  μοιάζουν να μην έχουν καμία θέση στην χαρτογράφηση της πορείας προς την ολοκλήρωση και προς την ευτυχία. Αντίθετα, αποπροσανατολίζουν, καθυστερούν, μιαίνουν και παρασιτούν την ανθρώπινη ύπαρξη και ενισχύουν τα συγκρουσιακά κίνητρα, που δυναμιτίζουν την συνοχή.
Αλλά αν τα παραπάνω αποτελούν ξεκάθαρες απειλές, που όλοι μπορούν να κατανοήσουν, ανάλογα με την ευαισθησία και τη βαθύτητα των συλλογισμών τους, είναι οι στάσεις με το προσωπείο της κοινής αποδοχής, αυτές που παρασύρουν στην πιο ερεβώδη φενάκη, αν μεταβληθούν σε αυτοσκοπούς και άκαμπτα προστάγματα.Τονίστε κάθε αρετή, εκτός ίσως από την αγάπη, και θα διαπιστώσετε πως, μόλις υπερβεί το μέτρο, χάνει τις ιδιότητες που την αναδεικνύουν σε αξία.Φανατίστε κάποιον και η ισότητα μετατρέπεται σε ισοπέδωση, η δημοκρατία σε ασυδοσία, η επιτυχία  σε υπεροψία και καταναγκασμό, το κάλλος σε αλαζονεία, ο οικονομική ανεξαρτησία σε έπαρση ή εκμετάλλευση, η γνώση σε πομφολυγισμό και κομπορρημοσύνη.
Αν και οι παράφοροι άνθρωποι και όσοι δεν ενδίδουν στην ασφάλεια και τη συνήθεια  εξελίσσουν το παρόν, είναι όσοι τηρούν το μέτρο, ακόμα και οι μέτριοι, οι καθημερινοί, εκείνοι  πάνω στους οποίους ριζώνει η καινοτομία, που θα φέρει την αυγή μιας νέας εποχής.