Είναι αξιοσημείωτο γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που «απεγνωσμένα» επιζητούν την αποδοχή, τον θαυμασμό και την επιβεβαίωση από τον περίγυρό τους και επιπλέον όλη τους η ψυχολογία και διάθεση εξαρτάται από την συγκατάβαση των «σημαντικών» άλλων. Έτσι λοιπόν διοχετεύουν αλόγιστη ενέργεια στην προσπάθεια να αρέσουν και να εισπράξουν κάποια θετικά σχόλια από τους άλλους, οι οποίοι «άλλοι» αποτελούν κάποιο είδους καθρέπτη της προσωπικότητάς τους που θα τους επιβεβαιώσει πόσο και εάν αξίζουν. Η δική τους εικόνα αναφορικά με την αξία τους είναι μονίμως αρνητική και δυσκολεύονται να αντικρίσουν την πραγματικότητα. Από τη μία πλευρά, είναι φυσιολογική η ανθρώπινη ανάγκη για θαυμασμό και εκτίμηση από τον κοινωνικό περίγυρο αλλά από την άλλη, η ατέρμονη προσπάθεια για αποδοχή οδηγεί σε υπερβολές και συναισθηματικές εξαρτήσεις.
Συγκεκριμένα, εστιάζοντας στις συνθήκες της υπερβολικής αυτής ανάγκης, το άτομο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο και βιώνει αισθήματα θλίψης και απόγνωσης όταν δεν λαμβάνει την αποδοχή που θα επιθυμούσε. Ως κύρια αιτιολογία της τάσης αυτής, υποβόσκει η έλλειψη αυτοεκτίμησης ή αυτοσεβασμού. Έτσι , το άτομο συμπεριφέρεται διαφορετικά και αντίθετα από ότι θα ταίριαζε στον χαρακτήρα του προκειμένου να αρέσει, δημιουργώντας μια ψευδή εικόνα που του προσδίδει απλά μια προσωρινή ικανοποίηση. Η απουσία αυτοεκτίμησης ευθύνεται για την αδυναμία λήψης αποφάσεων και για προσωπική εξέλιξη και όταν συνδυάζεται με την αναζήτηση για την επιβεβαίωση από άλλους, επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη ψυχολογική μας κατάσταση.
Επιπλέον, η ανασφάλεια είναι ένας παράγοντας που ευθύνεται για την ανάγκη της αποδοχής. Παρατηρούνται συχνά, η αίσθηση «υποτιθέμενης» ανικανότητας, η έλλειψη πίστης στον εαυτό ή τα αισθήματα ανεπάρκειας που οδηγούν τον άνθρωπο στην αναζήτηση της αποδοχής από άλλους, οι οποίοι εν τέλει δεν συμβάλλουν πάντα θετικά στην εξέλιξη του. Είναι βέβαιο πως αν δεν πιστεύει κάποιος στην αξία του και αμφιβάλλει για τις ικανότητές του, δεν θα το κάνει κανένας άλλος για αυτόν. Μάλιστα, μπορεί να συμβεί το αντίθετο, με την άλλη πλευρά να τον καθοδηγεί και να τον εκμεταλλευτεί συναισθηματικά καθώς θα εντοπίσει το ψυχικό «κενό» και θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Ο έντονος θαυμασμός και τα θετικά «υποστηρικτικά» σχόλια, συχνά είναι ψευδή και υποκρύπτουν προσωπικά συμφέροντα και κινδύνους.
Το μυστικό για την αυτοαποδοχή, έγκειται στην προσεκτική αυτοπαρατήρηση. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε το συναίσθημα που μας προκαλεί η κάθε αρνητική μας σκέψη καθώς και την αιτία που την προκαλεί. Εστιάζουμε στον λόγο που μας «αγγίζει» η γνώμη κάποιου και γιατί την χρειαζόμαστε την προκείμενη στιγμή. Στην πορεία, να προχωρήσουμε στη λήψη μιας απόφασης, εκτιμώντας την με λογική σκέψη, λέγοντας «όχι» στην γνώμη τρίτων, υποστηρίζοντας την απόφαση αυτή δίχως δεύτερες σκέψεις. Η λήψη πρωτοβουλιών θα μας καθοδηγήσει στην εκτίμηση της αξίας και των ικανοτήτων μας. Στην πραγματικότητα, μόνο εμείς γνωρίζουμε τις δυνατότητές μας και τους στόχους μας και η συμπεριφορά μας είναι αυτή που θα καθορίσει την εικόνα μας προς τους άλλους. Η αυτοεκτίμηση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, θα επιφέρει και την αποδοχή από την κοινωνία η οποία είναι απαραίτητη ως ένα λογικό βαθμό.
Εν κατακλείδι, η ανάγκη για αγάπη, θαυμασμό και αποδοχή από τους άλλους είναι αδιαμφισβήτητα έμφυτη ανάγκη όλων των ανθρώπων η οποία όμως είναι επιθυμητή σε φυσιολογικά επίπεδα. Το δικαίωμα επιλογής και αποδοχής είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων και δεν είναι δυνατόν να είμαστε αποδεκτοί ή να συνταιριάζουμε με όλους. Η πραγματική ευτυχία και εσωτερική γαλήνη επέρχεται με τον αυτοσεβασμό και την αυτοαποδοχή και δεν επιζητεί την επιβεβαίωση των άλλων. Η αδιάκοπη αναζήτηση της εκτίμησης των άλλων, έχει ως συνέπεια την ψυχική ανισορροπία και αποτελεί εμπόδιο στην εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.
«Αυτοσεβασμός είναι η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας πάνω από την ανάγκη για αποδοχή» - Χόρχε Μπουκάι
