Ψυχές ζωντανές οι λέξεις: Μια ιστορία κουβαλούν στους αιώνες και μνήμες και εκφορές και πολιτισμούς από καιρό χαμένους.
Μουσική οι τύποι τους, οι πτώσεις, οι εγκλίσεις, οι χρόνοι. Νότες και συγχορδίες αρμονικές οι έρωτες, που ο ήχος τους ενσάρκωσε. Συγγένειες τα συνώνυμα και σόγια τα ομόρριζα κατηγορίες και οικογένειες αλληλέγγυες. Κραυγές οι καταβολές τους, ταπεινές, σαν το έκπληκτο του πρωτόγονου πρρρ μπροστά στη φωτιά, που έγινε πυρ, και fyr και fire, και πυρπόλησε τη σκέψη και την έκανε άφθορο σύμβολο. Προσευχή η κάθε μία ενοποιεί το πραγματικό με τον κόσμο των ιδεών, μεταφέρει σημασίες, προσδοκίες, βιώματα. Και γι αυτό, όταν επικοινωνούν δυο άνθρωποι, όλα τούτα συγκατανεύουν, η θύμηση η συλλογική, η τωρινή αντίληψη, ο δισταγμός για το αύριο. Γιατί κάθε λέξη είναι το μαγικό παραμύθι της σάρκας που ενώθηκε με το πνεύμα κι έγινε Λόγος.
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
