Κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι στόχοι, κάποιες αυταπάτες
Μοιάζουν με το νησάκι που δεσπόζει στην ακτή.
Τόσο κοντινό, που με μια ανάσα νομίζεις πως θα φτάσεις.
Μα σαν ξεθαρρέψεις και βγεις στο μέσο της διαδρομής, κουράζεσαι, λιγοψυχάς, οι αντοχές βουλιάζουν. Και τότε πεισμώνεις, βρίσκεις δύναμη απρόσμενη, πίσω δεν κοιτάς. Το γόητρό σου η απόσταση δεν θα καταβάλλει .
Κάποτε εξαντλημένος φτάνεις και αντικρύζεις βράχια ρημαγμένα από τα κύματα και θάμνους ξερούς και λιοπύρι.
Τόσος κόπος άδικος για ένα γινάτι, για έναν κακό υπολογισμό, για ένα στοίχημα με τον εαυτό σου, για μια βουβή σειρήνα..
Μα τώρα δεν έχει πια επιστροφή.
Κι αν βρεις το κουράγιο να γυρίσεις, η ακτή ποτέ δε θάναι ίδια..
Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
